У кожнага горада ёсць душа. У старажытнага Полацка яна заўжды маладая і светлая. А сэрца першай сталіцы нашай краіны б’ецца тут, на высокім дзвінскім беразе, ля велічнага Сафійскага сабора. Палачане і госці горада прыходзяць сюды, каб атрымаць духоўную падтрымку і натхненне, каб дакрануцца да слыннай гісторыі полацкай зямлі, каб пранікнуцца пачуццём гонару за мінулае і сённяшняе Беларусі. Тут мы сустрэлі і старшыню Полацкага райвыканкама, члена Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь Мікалая Шаўчука і папрасілі яго падзяліцца думкамі пра падзеі, што павінны адбыцца ў Полацку.
Полацк сустракае свята. Велічнае, яскравае, годнае. Полацк вітае гасцей. Хлебам-соллю, добрай песняй, шчырымі ўсмешкамі. Горад-працаўнік, горад-змагар, горад-пераможца… Горад, які люляў на надзейных, пяшчотных, цёплых далонях сваіх удзячных дзяцей, а тыя, расправіўшы крылы, праслаўлялі яго на ўвесь свет. Ён падарыў ім гэтыя крылы, ён натхніў на высокі палёт! Полацк…
Час няўмольна ляціць наперад. Адыходзяць за далягляд пакаленні, ім на змену прыходзяць новыя, але не парываецца повязь часоў — іх знітоўвае памяць. Адтуль, з 1155-гадовай даўніны мы чэрпаем мудрасць, мы чэрпаем веды, якія ў нялёгкай працы па драбніцах здабывалі нашы продкі. 1155 гадоў — сталы, паважаны ўзрост, ды звіняць на вулках, дзе кожны крок адгукаецца рэхам гісторыі, маладыя, звонкія галасы. Полацк ніколі не старэе, ён упэўнена і імкліва крочыць у будучыню.
Тут, на намоленай, шчодрай на таленты, гордай зямлі, бралі свой выток беларуская дзяржаўнасць і духоўнасць. Тут, ідучы па дарозе ведаў услед за святой Еўфрасінняй, колішнія палачане запальвалі ў сэрцах агеньчыкі пісьменства. І з мноства гэтых агеньчыкаў разгаралася нязгасная паходня асветы. «Ці ж выпадкова полацкая зямля дала свету Францыска Скарыну? Вядома, не! Святы ды светлы, мудры ды працавіты Полацк стаў вытокам яго геніяльных здабыткаў. І славуты палачанін, перад талентам якога схіляла галаву Еўропа, помніў пра гэта заўжды, называючы сябе не інакш, як «сын Скарынін з Полацка»,— зазначыў Мікалай Мікалаевіч.
«Сёлета 1155-гадоваму гораду-юбіляру, нашаму Полацку, выпаў гонар стаць сталіцай Дня беларускага пісьменства, свята дзяржаўнасці і асветы. Сёлета па праву, як радзіма чалавека — аўтара перамен у найважнейшай справе распаўсюджвання ведаў, што падарыў народу друкаваную кнігу, — ён адзначае 500-годдзе беларускага кнігадрукавання. Як кажуць, сёлета ўсе сцягі — у госці да нас. Вітаем!», — як гасцінны гаспадар звярнуўся да палачан і гасцей горада М.М.Шаўчук.
…Полацк чакае гасцей. Памаладзеў, квітнее, усміхаецца. Такім яго зрабілі палачане. Можа, на тое і свята, каб у будзённай мітусні забыцца пра стомленасць, знайсці час і, азірнуўшыся наўкола, убачыць, дзе найбольш патрэбныя працавітыя рукі? Дзень за днём, крок за крокам, не шкадуючы сіл, — усё дзеля таго, каб ты прыгажэў, родны горад, каб, убачыўшы плён сваёй працы, з гонарам кожны мог сказаць: гэта зрабілі мы! Разам.
Прымаць гасцей — справа пачэсная і вельмі адказная. Добрыя гаспадары рыхтуюцца да яе загадзя. Нягледзячы на ўсе цяжкасці, пераадолеўшы ўсе неспрыяльныя абставіны, палачане здолелі зрабіць, без перабольшвання, каласальны аб’ём работ. «Ці варта называць
шматлікія лічбы, калі, ідучы па знаёмых вуліцах, штодня мы заўважаем добрыя перамены? Мы ўдзячны кожнаму, хто ўнёс хоць невялічкі ўклад у агульную справу. Хтосьці працаваў у цэху, хтосьці ўбіраў хлеб, хтосьці ратаваў чалавечае жыццё, хтосьці будаваў дамы, хтосьці вучыў дзяцей, а хтосьці саджаў кветкі… Усё гэта — радкі са сцэнарыя будучага свята, на якім знойдзецца месца і свежаму духмянаму хлебу, і мудрай кнізе, і крынцы малака, і звонкай песні, і ўдзячнай памяці…», — звярнуўся да палачан кіраўнік раённай улады.
«Гэты год для Полацка знакавы і вельмі значны. Так здарылася, што гонар адзначаць гістарычныя даты і слынныя падзеі выпаў менавіта нам. Давайце зробім гэта шчыра і яскрава, па-полацку гасцінна і душэўна, каб кожны, каму пашчасціць пабываць у сталіцы вялікага свята, дакрануцца душою да сэрца беларускай зямлі, павёз з сабою толькі самыя добрыя пачуцці і жаданне вярнуцца ў Полацк яшчэ не аднойчы.
Са святам, дарагія землякі!
Са святам, шаноўныя госці! Жадаю ўсім здароўя і дабрабыту, шчасця і поспехаў у працы на карысць нашай любай Полаччыны і нашай краіны, Рэспублікі
Беларусь!» — такімі словамі завяршыў нашу размову М.М.Шаўчук.
