У Дзень жывёлавода, які традыцыйна праходзіць у Полацкім раёне напрыканцы працоўнага тыдня, адбыўся сход працаўнікоў на адной з ферм філіяла «Мілк-Агра» ААТ «Полацкі малочны камбінат».
Жывёлаводы выказвалі штодзённыя праблемы, з якімі ім даводзіцца сутыкацца. Напрыклад, на ферме няма апілак, бываюць перабоі з гарачай вадой. Дырэктар гаспадаркі Віталь Кузякоў браў пытанні на кантроль, абяцаў паправіць становішча. Галоўны заатэхнік філіяла Святлана Курс падвяла вынікі мінулага працоўнага тыдня па вытворчасці малака. Надой малака на карову за суткі, у сярэднім, — больш за 18 кілаграмаў, валавы надой за суткі — амаль 10 000 кілаграмаў «белага золата».
Хоць працэнт выканання плана (125%) — даволі высокі, спецыяліст падкрэсліла, што ўсе даяркі працуюць у аднолькавых умовах, а вынікі працы ва ўсіх — розныя. У чым прычына? Трэба дабівацца якасці малака штодзённай увагай да жывёл, захаваннем правілаў гігіены.
Праўдзівасць слоў вопытнага заатэхніка пацвердзіла і аператар машыннага даення Вольга Грачушнік, якая другі месяц запар выходзіць у лідары сярод калег па працы па вытворчасці малака. Пасля заканчэння сходу мы папрасілі жанчыну расказаць пра сакрэт працоўнага поспеху.
— Ніякага сакрэту няма, кармоў хапае падапечным, мукі — таксама, — расказала даярка. — Каб атрымаць прадукт сорту «экстра», трэба паклапаціцца пра захаванне правілаў гігіены. Перад кожным даеннем трэба як след вымыць вымя, неабходна сачыць за здароўем жывёл, калі што — сказаць ветурачу.
З размовы падалося, што даярка мае шматгадовы вопыт працы, ведае ўсе нюансы. Але суразмоўца расказала, што працуе на ферме толькі чацвёрты год. Прыехала з Полацка па прапанове кіраўніцтва Полацкага малочнага камбіната, дзе працавала кухоннай рабочай. Жанчыне далі кватэру, з’явілася магчымасць трымаць на падворку і хатнюю жывёлу.
— Ніколькі не шкадую, што змяніла месца жыхарства, пераехала ў вёску Нача і ўладкавалася ў сельскую гаспадарку, да працы іду 10 хвілін пешшу, — задаволена расказвала Вольга.
Вопыт працы на ферме ў яе меўся яшчэ з маладосці. Нарадзілася яна ў Міёрскім раёне, потым сям’я пераехала ў вёску Зялёнка Полацкага раёна. Пасля заканчэння школы Вольга спасцігала прамудрасці сялянскай працы на мясцовай ферме. Прывяла яе ў калгас любоў да жывёл. Працавала даяркай, потым — загадчыцай фермы. Пераехала ў Полацк. Паколькі фізічнай працы не баялася, уладкавалася на цагельны завод. Пашанцавала — сям’і далі кватэру.
— Як толькі прыйшла на ферму філіяла «Мілк-Агра» — рукі адразу ўспомнілі, што і як трэба рабіць. Уцягнулася лёгка і ў новы рэжым працы, — расказала даярка. — Розныя паказчыкі працы ва ўсіх даярак — таму што групы кароў адрозніваюцца. Мае, напрыклад, 68 рагуль — маладыя і не вельмі. Тыя, якія толькі ацяліліся, канешне, даюць больш малака. Апошнія два месяцы, магчыма, у маёй групе было больш ацёлаў. Ёсць у мяне і любімыя кароўкі з мянушкамі Лысоня, Дуняша, Верба і Муха, якія, як мне падаецца, радуюць высокімі надоямі за маю ўвагу да іх. Шчыра скажу, я вельмі люблю сваіх каровак і стаўлюся да іх з разуменнем і любоўю. Толькі паглядзіце — якія яны прыгожыя! А цяляткі якія ладненькія, і вагу добра набіраюць — іх у мяне зараз 7, — эмацыянальна расказвала жывёлавод.
Жанчына — маці траіх дарослых дзяцей, клапатлівая бабуля для 4 унучак і дваіх унукаў. Апошні хлапчук толькі нядаўна нарадзіўся, бабуля чакае выхадных, каб яго ўбачыць. Дзеці задаволены, што маці жыве ў вёсцы. Яны часта прыязджаюць да яе ў госці. Ведаюць, што частаваць іх яна будзе сваімі «фірменнымі» блінамі. «Не параўнаць, канешне, бліны, з дамашнім яйкам і магазінным, — разважае Вольга, і дадае, што гатаваць ежу яна любіць. Яшчэ адно захапленне даяркі — разгадванне красвордаў. Гэтаму хобі яны з мужам (ён — тутэйшы, працуе ў філіяле «Мілк-Агра» трактарыстам) прысвячаюць вольную гадзіну.
Прышоўшы на працу, Вольга цалкам аддаецца любімай справе. У іх працоўным калектыве пануе добразычлівая атмасфера. З некаторымі з калег яны сябруюць не толькі на працы, але і ў побыце. Сваім пазітыўным настроем да жыцця Вольга Грачушнік зараджае тых, хто побач.
